‘..Das gefühl von balsamischen Frieden und beseligender Zeitlosigkeit, bringt er wie kaum ein anderer zum Ausdruk.’
‘..Das gefühl von balsamischen Frieden und beseligender Zeitlosigkeit, bringt er wie kaum ein anderer zum Ausdruk.’
‘Alone for his aria ‘In deine Hände befehl ich meinen Geist’, the Dutch countertenor charms with his solar timbre, his sensitive phrasing which uses different colors and nuances without losing presence.’
Solomon with Scottish Chamber Orchestra
The enthusiasm with which the ensemble PRJCT Amsterdam is engaged responds to the positive emulation of lead singer Maarten Engeltjes. The rhythmic stability of the continuo provides expressive force to the ensemble, even causing the stubborn bass of the air Sound the Trumpet to "groove". Enriched with the timbre of the bassoon, it intervenes in an endlessly renewed diversity of colors
The program also gives pride of place to music, the Ensemble PRJCT Amsterdam is much more than a simple accompanist, it is a real breath. Under the direction of Maarten Engeltjes, the ensemble never gives in to the sometimes artificial enthusiasms into which more than one conductor can be drawn into this treacherously flattering repertoire. The roundness and flexibility of the sounds allow us to hear again and rediscover the music of Purcell with this characteristic blend of softness and firmness, rigor and flexibility, thus reminding us that he was one of the greatest melodists of his time.
“The trumpets sound (Sound the trumpet), the lute chirps (Ah, Heav'n! What Is't I Hear?), the music becomes a source of comfort and joy in the air: If music be the food of love (concert title) and Music for a while. Purcell, nicknamed the British Orpheus, sets the English language to music with refinement, declining states of love in all their diversity (…). The program thus highlights the richness and variety of the composer's body of vocal works (…)” (original in French)
"Countertenoren Maarten Engeltjes en Andreas Scholl zijn op tournee met duetten van Purcell. Hun stemmen mengen schitterend, terwijl barok ensemble PRJCT Amsterdam uitstekend begeleidt"
(...)
“Tussendoor droeg acteur Frans van Deursen zeven Shakespeare-sonnetten over muziek en liefde voor. De sonnetten waren goed gekozen en door Van Deursen zelf losjes maar communicatief vertaald.”
"(...) Het was een genot om beide stemmen virtuoos om elkaar heen te horen wervelen in aria’s zoals No, resistance is but vain en het euforische Sound the trumpet. (...) Een andere oerkracht die tijdens het programma de revue passeerde, was de winter in Purcells uitzonderlijk modern klinkende Cold Song uit King Arthur, zeer expressief door Engeltjes gezongen. Met ferme horten en stoten maakte hij de snijdende vrieskou bijna tastbaar en veroorzaakte bij de luisteraar een zeer toepasselijke fysiologische reactie: kippenvel."
“The smoothing sound of the ensemble in Buxtehude’s “Klaglied" brings you from reality to the world of heavens and harmony." “The sensitive and powerful voice like a taut thread, and the free expressiveness are the most appealing features of the modern countertenor." “Listeners will surely find peace in the fulfilling and gentle sound of the ensemble.”
“The angelic, ethereal sound of the countertenor voice is soothing, almost comforting, and that is important when it is about the subject of death." “Just like on his first Bach recording, Maarten Engeltjes is accompanied by the soft and hovering sounds of the baroque orchestra PRJCT Amsterdam.”
The flawless purity of his countertenor comes into his own in a unique way in the cantata “Ich habe genug" (BWV 82) that follows the “Klagelied" from Dietrich Buxtehude. [Engeltjes] expresses the feeling of balsamic quietude and blissful timelessness like no other.
"... Onder zijn kalme, rimpelloze legato voel je de ingehouden passie, terwijl je oor de zorgvuldig afgepaste ornamentiek en het puntgaaf pianissimo in de hogere regionen registreert. (...) Op een of ander manier plaatst PRJCT Amsterdam de soms uitbundige groove onder hartgrondige teksten als ‘Ich freue mich auf meinen Tod' en ‘Mir ekelt mehr zu leben’ ook in een nieuw licht: niet alleen heeft de ik-figuur vrede met het levenseinde, hij of zij reikhalst zelfs naar het hiernamaals. ..."